Τερζόπουλος Ανέστης

Τύπος αρθρίτιδας, όπου κρύσταλλοι ουρικού οξέος εναποτίθενται στις αρθρώσεις, ιδίως στη βάση τον μεγάλου δαχτύλου του ποδιού

ΗΛΙΚΙΑ Πιο κοινή σε άτομα ηλικίας 30 έως 50 ετών

ΦΥΛΟ Είκοσι φορές πιο κοινή στους άνδρες

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ Μερικές φορές, είναι κληρονομική

ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ Το υπερβολικό βάρος του σώματος και η υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών αποτελούν παράγοντες κινδύνου

Η ουρική αρθρίτιδα προκαλεί αιφνίδιο πόνο και φλεγμονή συνήθως σε μία μόνο άρθρωση. Το πιο συνηθισμένο σημείο προσβολής είναι η βάση του μεγάλου δαχτύλου του ποδιού, εξού και ποδά­γρα, αλλά οποιαδήποτε άρθρωση μπορεί να προ­σβληθεί. Η πάθηση εμφανίζεται στους άνδρες με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα από ό,τι στις γυναί­κες. Στις γυναίκες, σπανίως εμφανίζεται πριν την εμμηνόπαυση.

ΑΙΤΙΑ

Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται συνήθως λόγω αυξημένων επιπέδων ουρικού οξέος στο αίμα, το οποίο παράγεται κατά την αποδόμηση των κυτ­τάρων και των πρωτεϊνών. Τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος μπορεί να οφείλονται στην υπερ­παραγωγή ή/και στη μειωμένη αποβολή από τον οργανισμό του ουρικού οξέος και μπορεί να επι­φέρουν την εναπόθεση κρυστάλλων ουρικού οξέ­ος σε μία άρθρωση. Στις περισσότερες περιπτώ­σεις, το υποκείμενο αίτιο παραμένει άγνωστο, αλλά συχνά η πάθηση είναι κληρονομική. Λίγοι από τους πάσχοντες από ουρική αρθρίτιδα εμ­φανίζουν πέτρες στα νεφρά που δημι­ουργούνται από την υπερβολική ποσότητα ουρι­κού οξέος.

Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εμφανισθεί αυτογενώς ή λόγω υπερβολικού βάρους, κατανάλωσης οινοπνευματωδών ή αυξημένη καταστροφή κυττάρων που σχετίζεται με τα διουρητικά φάρμακα ή τη χημει­οθεραπεία.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας συχνά εκδηλώνονται με αιφνίδιο παροξυσμό και μπο­ρεί να περιλαμβάνουν:

• Ερύθημα, ευαισθησία, αύξηση της θερμοκρα­σίας και πρήξιμο γύρω από την προσβεβλημένη περιοχή.
• Πόνους, οι οποίοι μπορεί να είναι έντονοι,στην προσβεβλημένη άρθρωση ή αρθρώσεις.
• Πυρετό ήπιας μορφής.

Στη μακροχρόνια ουρική αρθρίτιδα, οι εναποτιθέμενοι κρύσταλλοι του ουρικού οξέος μπορεί να συγκεντρωθούν στους λοβούς των αφτιών και στους μαλακούς ιστούς των άκρων χεριών, σχη­ματίζοντας μικρά εξογκώματα που καλούνται τόφοι.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

• Κρίνοντας από την συμπτωματολογία.
• Με εξετάσεις αίματος (μέτρηση ουρικού οξέος)
• Με παρακέντηση στην άρ­θρωση, κατά την οποία γίνεται αναρρό­φηση αρθρικού υγρού από την προσβεβλημένη άρθρωση, το οποίο στη συνέχεια εξετάζεται για την παρουσία κρυστάλλων ουρικού οξέος

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της μετά από μερικές ημέρες. Για να ελατ­τωθούν οι έντονοι πόνοι και το πρήξιμο, θα γίνει φαρμακευτική αγωγή με ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο , το ειδικό για την ουρική αρθρίτιδα φάρμα­κο κολχικίνη ή ένα κορτικοστεροειδές που λαμ­βάνεται από το στόμα. Εάν η ουρική αρθρίτιδα επιμένει, μπορεί να γίνει ένεση κατευθείαν μέσα στην άρθρωση με ένα κορτικοστεροειδές φάρμα­κο.

Εάν η ουρική αρθρίτιδα υποτροπιάζει, τότε θα γίνει ισόβια θεραπευτική αγωγή με προληπτικά φάρμακα, όπως η αλλοπουρινόλη, για να μειωθεί η παραγωγή του ουρι­κού οξέος, ή η προμπενεσίδη, για να υποβοηθηθεί η αποβολή του ουρικού οξέος από τον οργανι­σμό.

Τέλος ειδικές δίαιτες(φτωχες σε πουρίνες) για την αποφυγή αύξησης του ουρικού οξέως.

(Απαγόρευση αλκοόλ, κρέατα από κυνήγι, οστρακοειδή,θαλασσινά κλπ) .